Wegwerpluiers

Het belang van een naar beneden geklapt achterportier van een stationcar

Victor Mills (Milford, Nebraska, 28 maart, 1897 – Tucson, Arizona, 1 oktober 1997)

In de jaren vijftig waren al een hele reeks wegwerpluiers op de Amerikaanse markt toen Vic Mills op het toneel verscheen. Volgens een fabeltje dat door de firma Procter & Gamble in de wereld is gezet, moest Victor Mills in 1956 als opa babysitten bij een van zijn kleindochters.

Hij had toch al een hekel aan het verversen van luiers en bovendien zag hij dat de billetjes van de baby ontstoken waren. Dus ging hij in z’n laboratorium ’s anderendaags meteen op zoek naar een alternatief.

Het verhaal van de edele scheikundige ingenieur die zijn groot intellect in dienst stelt van zijn kleinkind.

In werkelijkheid ging het anders. Victor Mills was in 1897 in het prairiestadje Milford in Nebraska geboren en was net twintig toen de Verenigde Staten in de Eerste Wereldoorlog verzeild raakten.

Hij klopte een paar jaar dienst in de marine en vatte het plan op om voor burgerlijk ingenieur te studeren. ‘Ik droomde er heel romantisch van om enorme bruggen over grote rivieren te bouwen’, vertelde hij later.

Maar hij had een vriend die meende dat je als scheikundig ingenieur meer geld kon verdienen en hij had een vriendinnetje dat in de buurt van Seattle les gaf. Dus studeerde hij voor chemisch ingenieur aan de universiteit van de staat Washington in Seattle.

Na afloop kon hij meteen bij de zeepfabrikant Procter & Gamble aan de slag.

Het was Mills die de ambachtelijke zeeptobproductie omzette in een industriële, continue productie waarbij de bolletjes zeep dag en nacht, zeven dagen per week, van de band rolden. ‘Ik was de juiste man op het juiste tijdstip’, aldus Mills.

De reputatie van Mills was gemaakt, en in de loop van de volgende decennia werd hij de goeroe van de uitvinders in het bedrijf dat ondertussen een wereldimperium uitbouwde. Het was Mills die een bepaalde soort bloemmix voor cake zodanig verbeterde dat heel Amerika die cake wilde eten.

Hij bedacht een manier om te voorkomen dat zich boven in de potten pindakaas plasjes olie vormden.

En hij bedacht de Pringles, de eenvormige aardappelchips die heel efficiënt in ronde doosjes kunnen worden gestopt.
In 1956 kocht Procter & Gamble een fabriek om papierpulp te maken, maar de directie wist niet meteen wat er mee aan te vangen. Het laboratorium van Mills kreeg de opdracht een bestemming voor de papierpulp te zoeken.

En zo kwam het dat Vic Mills op het idee kwam bij zijn kleindochter een paar experimenten uit te voeren. Hij zocht uit hoe groot de absorptie, de opzuigkracht van een traditionele linnen luier was, en wat er schortte aan de bestaande wegwerpluiers die niemand wou hebben.

De eerste Procter & Gamble-luier testte Mills uit in 1959 tijdens een ritje naar de staat Maine. De verversing gebeurde op het naar beneden geklapte achterportier van Mills stationcar. In 1959 werd de nieuwe, complexe luier in Illinois voor 10 cents per stuk op de markt gebracht.

Het was een catastrofe, de prijs lag te hoog. Dan probeerden ze het in de staat New York, voor 8 cents en uiteindelijk voor 6 cents. En toen was de trein vertrokken. Het ding kreeg heel slim de naam ‘pampers’, van het Engelse to pamper, wat verwennen, vertroetelen, betekent.

En wie wil er zijn baby niet verwennen en vertroetelen? Tegen het einde van de jaren zestig namen pampers 25 procent van de markt in; tien jaar later was dat 75 procent. De introductie in België en Nederland dateert van 1975.

Mills ging in 1961 op 64-jarige leeftijd met pensioen. Hij leefde nog lang en gelukkig en kon meemaken hoe uit zijn pampers een miljardenbusiness ontstond. Toen hij 73 werd, verbaasde hij de wereld nog even door de beklimming van de Point Lenana, een 5000 meter hoge piek van de Mount Kenya.

Op 28 maart 1997 vierde hij zijn honderdste verjaardag en werd hij door zijn universiteit in Seattle in het zonnetje gezet. Enkele maanden later overleed hij in zijn huis in Tucson, Arizona.

Mills kan nooit vermoed hebben dat zijn merknaam in het Nederlands een synoniem van luier zou worden, of dat je overdrachtelijk van iemand kunt zeggen: ‘Hij wordt te zeer gepamperd.’ De Amerikanen zelf spreken overigens van ‘diapers’ en de Britten van ‘nappies’.
(Zie ook: aardappelchips)