Big Mac

dubbele hamburger

Naar Maurice (Mac) (1902-1971) en Richard (Dick) McDonald (1909-1998).

De broers McDonald openden in 1940 een drive-in restaurant op de hoek van de 14de straat en de E-straat in San Bernardino, ongeveer negentig kilometer ten oosten van Los Angeles. Tegen het midden van de jaren veertig werd deze zaak een geliefde ontmoetingsplaats voor jongelui.

Het 20-koppige personeel bediende de klanten op 125 parkeerplaatsen. De broers hadden toen nog vijfentwintig gerechten op het menu staan, onder meer sandwiches met varkens en rundvlees en magere varkensribbetjes, gegrild en met frieten geserveerd. De jaaromzet bedroeg meer dan 200.000 dollar.

Onder druk van de concurrentie moesten ze in 1948 bijsturen. Ze vormden de keuken om voor grootschalige productie. Ze vervingen de grill door twee dubbel zo grote exemplaren.

Ze schaften het porselein en het bestek af en vervingen het door papieren zakjes en bordjes, zodat ook de afwasmachine overbodig werd. Op de prijslijst stonden niet meer dan negen dingen: een hamburger, een cheeseburger, drie soorten frisdrank, melk, koffie, frieten en taart.

Ze maakten de hamburgerschijfjes vijf gram lichter (van 50 naar 45 g), maar halveerden de prijs, van 30 naar 15 cent. Ze beperkten ook de keuze van de extraatjes en serveerden alleen hamburgers met ketchup, mosterd, uien en twee augurkjes. De twee broers noemden het concept Speedy Service System.

Het werd een gigantisch succes. In 1961 verkochten ze hun ‘systeem’ aan Ray Kroc, een verkoper van milkshakemixers die het bijzondere type restaurant over de wereld verspreidde.

Dick verklaarde later dat hij zijn beslissing nooit had berouwd: ‘Ik zou achter een bureau op de dertigste verdieping van een wolkenkrabber zijn beland, met een stel maagzweren en omringd door acht advocaten die zich het hoofd braken over mijn belastingaangifte.’

> (zie ook De Kroon op het Merk)