Bach-bloesemtherapie

therapie waarbij dauwdruppels van in het wild groeiende planten, struiken en bloemen worden gebruikt

Naar de Britse dokter en therapeut Edward Bach (Moseley, Birmingham 1886 Mount Vernon, Oxfordshire 1936).
Bach was de zoon van een kopergieter en werkte aanvankelijk in de zaak van zijn vader. In 1912 studeerde hij als medicus af in Londen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog raakte hij overwerkt en stortte hij in. Zijn huisarts gaf hem nog drie maanden te leven.

Hij kwam er bovenop en zijn vrienden waren verwonderd hem nog in leven te zien. Die ervaring was beslissend voor zijn latere leven.

Vanaf 1919 werkte hij als bacterioloog aan het Londense Homeopathisch Hospitaal, waar hij kennismaakte met Hahnemanns Organon, een standaardwerk van de homeopathie. Tegelijk had hij een bloeiende privé-praktijk in Harley Street.

Na 1928 zocht hij in de plantenwereld uitbreiding van de homeopathische verdunningen. Hij meende dat vele ziekten terug te brengen waren tot een toestand van disharmonie die hij met verdunningen uit plantendauw ongedaan kon maken.

Hij verliet Londen om op het platteland beter naar de juiste planten te kunnen zoeken. In 1934 streek hij neer in Mount Vernon in Oxfordshire, waar het Bachcentrum vandaag nog gevestigd is, en vond er de laatste negentien van een serie van achtendertig planten die hij nodig had.

In Heal Thyself zette hij zijn bevindingen uiteen.

Hij onderstreepte dat lichamelijke ziekteverschijnselen niet in de eerste plaats een gevolg waren van fysieke oorzaken, maar veeleer terug te brengen waren tot ‘gesteldheden van de geest’ die een normaal geluksgevoel in de weg stonden. Het lijstje van remedies bevat bijvoorbeeld de bloesems van olijf : ‘voor mentale of fysieke uitputting, verdwaasd’. Of : ‘paardekastanje : gedachten blijven malen, niet in het hier en nu’.

Bach vond dat de genezing van zieken niet in de handen van dokters moest blijven en leidde enkele leken op. Zo kwam hij in 1936, kort voor zijn dood, in aanvaring met de Orde van Geneesheren.

Omdat hij het plantenwater in zijn flesjes vooral zag als ‘energiedrager’ en zijn methode zich afspeelt op ‘energetische niveaus’, heeft zijn methode in de reguliere geneeskunde altijd veel scepsis gewekt.